Stres geopatyczny nie wywołuje chorób w sposób bezpośredni. Osłabia odporność organizmu zmniejszając jego zdolność do przeciwstawiania się oddziaływaniu z zewnątrz.
Stres geopatyczny czyni organizm bardziej podatnym na rozmaite infekcje i choroby. Odporność na stres geopatyczny może spadać stopniowo lub nagle. W większości przypadków oznacza to, że układ immunologiczny słabnie i wyczerpują się zasoby energetyczne organizmu.
Obserwacje wykazują, że u ludzi, którzy przez długi czas przebywają w strefach geopatycznych obserwuje się następujące wspólne symptomy: dyskomfort, ogólne osłabienie, senność lub ciągłe bóle głowy, nieuzasadnioną nerwowość, strach, pieczenie i ukłucia w różnych miejscach ciała, skurcze mięśni nóg, ochłodzenie kończyn. Jeśli człowiek odpowiednio szybko opuści strefę geopatyczną, to wymienione symptomy znikną w ciągu miesiąca.
Podczas obiektywnej analizy stanu człowieka znajdującego się w strefie geopatycznej odnotowuje się zmiany wskaźników stanu czynnościowego – zmianę pH i składu krwi, zwiększony opad erytrocytów, obniżony opór elektryczny skóry, zaburzenia pracy centralnego układu nerwowego, częstoskurcz i inne zmiany. Zachodzące w człowieku zaburzenia można nazwać „zespołem ogólnego napięcia czynnościowego”, stanem przedchorobowym, ponieważ zmiany te stanowią niespecyficzną bazę dla rozwoju procesów patologicznych. Charakter rozwoju tych procesów zależy od wielu przyczyn – długości przebywania człowieka w strefie geopatycznej, siły negatywnego oddziaływania w danym miejscu, stanu układu immunologicznego i rezerw organizmu, obciążeń dziedzicznych itd.
Stres geopatyczny zaburza zdolność koncentracji, zapamiętywania informacji, zmniejsza zdolność przyswajania nowego materiału.Pod względem emocjonalnym człowiek może odczuwać strach, nerwowość, złość, zagubienie i depresję. Negatywne emocje zwiększają ryzyko zachorowań, ponieważ długotrwałe tłumienie myśli i emocji wymaga napięcia fizycznego oraz negatywnie wpływa na organizm:
przyspiesza rytm serca i oddechu, zwiększa napięcie mięśniowe, rozszerza źrenice i nasila wydzielanie hormonów stresu.
W przypadku przedłużającej się sytuacji stresowej wysoki poziom hormonów może naruszyć homeostazę i narządy wewnętrzne, czyniąc organizm bardziej podatnym na choroby. Wytwarza się adrenalina i kortyzol, puls i ciśnienie zwiększają się. Może to zaburzyć praktycznie wszystkie procesy w organizmie zwiększając ryzyko otyłości, bezsenności, przewlekłego zmęczenia, chorób układu pokarmowego, migreny, a nawet chorób serca.
Długotrwały stres geopatyczny wyczerpuje możliwości nadnerczy.
Decydujące znaczenie w uruchamianiu reakcji stresowej odgrywa adrenalina, którą niekiedy nazywa się „hormonem stresu”. Długotrwały stres geopatyczny utrzymuje wysoki poziom adrenaliny we krwi a w organizmie zachodzi cały szereg istotnych zmian. Przede wszystkim zwiększa się liczba skurczów serca, podnosi się ciśnienie i wzrasta zawartość glukozy we krwi.
Rezultatem nadmiernego poziomu adrenaliny może być osłabienie, problemy skórne, zaburzenia hormonalne,zakwaszenie, choroby autoimmunologiczne.
Stale podwyższony poziom kortyzolu niszczy tkankę mięśniową i kostną, spowalnia gojenie ran i regeneracje komórek, narusza układ endokrynny, osłabia odporność. Przy osłabionej odporności symptomy stają się odporne na leczenie, zarówno metodami tradycyjnymi jak i alternatywnymi.
Marlena Sroczyńska-Heftowicz