Mówiąc najprościej, jest to przemieszczanie się kropelek wody w piaskach lub żwirach, pod powierzchnią ziemi, w warstwie wodonośnej albo w szczelinach utworów geologicznych. Nad podziemnymi ciekami wodnymi, w tzw. strefie zadrażnień geopatycznych, zmieniają się parametry wszystkich znanych nauce pól fizycznych: grawitacyjnego, elektrycznego, elektromagnetycznego a także radiacyjnego, powstają obszary wzrostu temperatury i wilgotności, następują zmiany potencjałów elektrycznych ziemi z ujemnego na dodatni i odwrotnie. szkodliwość oddziaływania stref na zdrowie człowieka wynika przede wszystkim z wolnych rodników wdychanych w zbyt dużej ilości (w nocy podczas snu), oraz z pików akustycznych i elektromagnetycznych co dezintegruje organizm. Strefa nad podziemnym ciekiem wodnym jest więc obszarem energetycznie zaburzonym. W podziemnych warstwach wodonośnych tempo przepływu wody może być bardzo zróżnicowane z uwagi na zmieniające się układy geologiczne, to powoduje wzrost ciśnienia zagęszczanych kropelek wody wchodzących w ciągły ruch turbulentny. Cząsteczki wody są dipolami elektrycznymi o dużym momencie dipolowym. Woda jest zatem dobrym przewodnikiem i rozpuszczalnikiem kryształów jonowych oraz substancji o cząstkach biegunowych. Woda może też rozrywać wiązania ciał stałych powodując najróżniejsze efekty energetyczne. Przepływające w cieku wgłębnym elektrolity to rozpuszczone w wodzie różnego rodzaju sole, w których przeważają paramagnetyki nad ferromagnetykami. Ciek wgłębny staje się więc cieczą doskonale przewodzącą i współdziałającą z polem geomagnetycznym. Pole to w połączeniu z ruchem turbulentnym elektrolitu generuje energię geomagnetohydrodynamiczną, będącą źródłem emisji fal elektromagnetycznych, akustycznych i fal QUASI - ALFVENA.
Marlena Sroczyńska-Heftowicz